ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ

 Γράφει ο  Σταύρος Τραγάρας

 Ζούμε στην εποχή των μηνυμάτων. Όλοι στέλνουν σε όλους μηνύματα. Μηνύματα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, αισθηματικά, κλπ. Από τα παιδάκια που στέλνουν μηνύματα σε φίλους τους με το κινητό, έως αρχηγούς κρατών που στέλνουν προειδοποιήσεις – μηνύματα σε λαούς, κοινωνικές ομάδες, κλπ. Για το μήνυμα των πρόσφατων εκλογών ειπώθηκαν πολλά. Το θέμα αυτό δε θα μπορούσε να μη μας απασχολήσει, αφού η λημνιακή κοινωνία ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων άκρως επικοινωνιακή. Σας παρουσιάζουμε παρακάτω συνέντευξη που πήρε ο συνεργάτης μας κ. Γιώργαρος Πουρπουργιανός (ΓΠ) από τον Λήμνιο πολιτικό αναλυτή κ. Μενελή Λεμπέσαρο (ΜΛ).

ΓΠ: Αρκαντάσ’ κι ζμπατριγιώτ κυρ Μενελή, λέγου σήμερα να μλήξουμ για τα μηνύματα των εκλουγών.

ΜΛ: Σ’ ακούγω κυρ Γιώρεγ’.
ΓΠ: Πρώτα–πρώτα κι αρχή, νουμίγ’ς ότε οι πουλίτες στείλαν αντιμουν’μουν’κό μήν’μα στς πουλιτικοί;
ΜΛ: Τώρα, μήν’μα που μνύσαν οι πουλίτες και ήνταν κι αντίς στο μνημόν’ με φαίνεται παράξενου σαν ουντότητα που έλεγε κι ου μακαρίτ’ς ου Νταμπάκ’ς, αλλά τέλους πάντουν α σε απαντήσου. Αυτόνου το λοιπό το αντιμνημουνικό μήν’μα, το στείλαν γοι πουλίτες στς πρώτες εκλουγές, το Μαγ’. Τώρα σε τούτες τς εκλογές, τον Ιούν’,  γίν’κε το ανάποδο. Οι πουλιτικοί στείλαν μήν’μα στς πουλίτες. 
ΓΠ: Και πιο ήνταν αυτόνου του μήν’μα;
ΜΛ: Να, πήκαν οι πουλιτικοί στς πουλίτες: «Το μήν’μα που μας στείλτε του Μαγ’, σας λέμε να το κάμτε μασούρ κι να του βάλτε στο γκώλο σας με το ζμπάθγειο».
ΓΠ: Θος φλαξ κυρ Μενέλου, τι συτχιές έναι τούτες. Πρόσεξε κουμάτ μαθέ, μας διεβάζνε κι ευγενήδσες γ’ναίκες, αλλά κι ου κυρ Κώστας. Θα μας κοψ ου Ηλίας. Τέλους πάντουν, για πέμε τώρα, τι μήν’μα έστλεν η τρόγ’κα στ’ γκαινούργια κυβέρενσ’;
ΜΛ: Θαρκίδια.
ΓΠ: Άντε πάλε αρσίζκα κι ματσμάν’κα.
ΜΛ: Θαρκίδια σε είπα, οχ’ αρχίδια. «Θαρκίδια» στα Λεριανά θα πει «θα έρθει η ίδια». Να σε πω κι ένα διάλουγο για να το νογήσεις: «-Μωρή Στελιά τση τόπες;» «-Τση το μήνυσα» «-Και τι σούπε μωρή;» «-Θαρκίδια». Δηλαδή τς είπε η τρόγ’κα ότι θα νερτ η ίδια κι τότε θα τς φκιαξ ουλ’ τούτεν’ τς ψευτουτσουτσλάδες.
ΓΠ: Αααααα! Κι τι γνωμ εχ’ς για τ’ γκαινούργια κυβέρενσ’;
ΜΛ: Πάλε θαρκίδια. Τούτο το λένε οι Ατσκιώτες, που το πήραν απ’ τς Λεριανοί κι δε θα πει «θα νερτ η ίδια», αλλά θα πει κανουνικά «αρχίδια» με το ζμπάθγειο. Έναι μπλιο εξευγενιζμένο. Μαθέ του ίδιου έναι να πεις σε ένα «θα παρς θαρκίδια», απ’ το άλλου του τρισκατάρατου;
ΓΠ: Συμφουνείς ότι ου λαός είχε στειλ’ μήν’μα με του απουτέλεζμα, ότι ήθελε κυβέρενσ’ κι αμέσους κι οπουσδήπουτε; 
ΜΛ: Πάλε θα με λες ότι λέγω αρσίζκα άμα σε απαντήσω. Αλλά άντε. Μεις εδώ στ’ Λήμνος, κι του «αμέσως», κι το «οπουσδήπουτε» το λέμε «μνια κι μνια». Άμα πεις «μνια», ακούγεται «πουλλά αιδοία» με το ζμπάθγειο, αλλά γω ήθελα να πω «μία», «μια». Κάτσε να σε κάμω κι γραμματική με παράδγμα: Μνια και μνια. Αμέσως. «Ήρτε τρεχάτος και μνια και μνια έφγε». Μνια και μνια. Οπωσδήποτε. «Ότι θα πάμε, μνια και μνια θα πάμε, για πότε δε ξέρω».
ΓΠ: Με μπέρδεσες κυρ Μενελή. Κάτσε. Δεν εννουείς ότε η κυβέρεν’σ’ απουτελείται απού πουλλά «μνια» δηλαδής αιδοία;
ΜΛ: Δε ντούχα σκεφτεί, αλλά τώρα π’ το λες με βαγ’ς σε πειραζμό…
ΓΠ: Πουλλοί λένε κυρ Μενέλουμ, ότε καλύτερα κυβέρενσ’ συνεργασίας παρά τίπουτα. Πώς σε φαίνεται η κυβέρενσ’ συνεργασίας;
ΜΛ: Καλή, πουλύ καλή. Σα γάμος με τρεις. Έναι όπους λένε οι μπρουχουρεμέν’ «κινούργια ιμπειρία». Έναι σαν εκειό που λένε οι Λημνιοί: «Το ζμπεθερκάτου του μνι καλύτερου κι απ’ του νυφκάτου».
ΓΠ: Αααα, Μενελή το παράκαμες. Κι θα στο πω. Ου να με χαθείς γάδαρε.
ΜΛ: Α, με ψίλ’νες το όνομαμ γλέπω. Δε μπειράζ. Γιατί, όμως μπρε Γιώρεγ’; Εσύ εχ’ς τς νυφς σ’ το μνι καλύτερο απ’ τς ζμπεθέρας σ’;
ΓΠ:………
ΜΛ: Έλα, αστείο ήνταν. Πάντως ου γάμος κι μάλ’στα ου ξαναγκασκός μπουρεί να μπλεξ τα πράματα κι να μπερδέσ’ τς ζμπεθέρ. Δε ξερ μαθέ κανές ποιος έναι ου θκος υπουργός κι ποιος ου ξένους. Όπους του πράμα τς ζμπεθέρας.
ΓΠ: Δηλαδής;
ΜΛ: Θα σε πω μια στχουμυθία που είχαν δυο Λημνιοί ζμπέθερ, που είχαν πιει τα ρακούδια τς στο γκαφενέ: «-Άντε ζμπέθερε λέγω να παγαίνω σπιτ να ζαγαργιάσω» «-Ε, μπριν ζαγαργιάγ’ς μαθέ α πισκεφτείς και το πράμα τς ζμπεθέρας». «-Οχ’ τς ζμπεθέρας μαθέ, τς γ’ναίκαζεμ το πράμα α νεπισκεφτώ». «-Τούτο λέγω κι γω, τς θκιαζεμ τς ζμπεθέρας μαθέ, που έναι η γ’ναίκα σ’» «Α, κι γω νόμζα που ήλεγες τς θκιάζεμ τς ζμπεθέρας, που έναι η γ’ναίκα σ’».
ΓΠ: Α, του παραξνίσαμ του γυαλί. Θα μας μνύσνε.
ΜΛ: Δηλαδής θα μας κάμνε μήνυσ’ ή θα μας δώκνε μήν’μα;
ΓΠ: Θα μας κάμνε μήνυσ’ για τα πιπεράτα που λες.
ΜΛ: Σα μια γ’ναίκα σν Ατσκή, που δις τν ώρα ανεπλιένταν το γείτουνα τς, θα σε μνύσου κι θα σε μνύσου, μια για το γάδαρο που έκοψε, μια για τ’ γκατσίκα που τς έφαγε τα λουλούδια τς. Ουπότε κι κειος μια μέρα αγαναχτζμένους τς λεγ’: «Ε, άμα εσύ με μνύσεις κι γω α σε τσουτσλήσου».
***Αγαπητοί αναγνώστες ευτυχείτε. Και προσοχή στα μηνύματα.