Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Γουρτζέλια

ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ


Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας



Η οικονομική κρίση είναι το αποτέλεσμα λεηλασίας της χώρας από μια κάστα αφιλότιμων μεγαλοκακοποιών, λένε πολλοί κακεντρεχείς και εχθροί βεβαίως των εθνικών μας κυβερνήσεων. Όμως όπως φαίνεται είναι το αποτέλεσμα ενός μελετημένου σχεδίου από τους εμπνευσμένους ηγήτορές μας, για να αφυπνισθούν οι κοιμισμένες δυνάμεις του Έλληνα και να ανθίσει η εφευρετικότητα και η φαντασία του. Αναζητώντας ιδέες για προσαρμογή στην οικονομική δυσπραγία, προτείνουμε την πατροπαράδοτη λημνιακή «αποταμίευση σε είδος» των παραγώγων της σφαγής των χοίρων κατά το μήνα Δεκέμβριο, που ήταν ο καβουρμάς, η λίγδα, η πατσά, τα αντερούδια, τα κόκκαλα στν άρεμ, κλπ. Έτσι, το ταπεινό γουρούνι, λημνιαστί γουρτζέλ’, θα γίνει πηγή ευμάρειας και οικονομικής ανάπτυξης και θα οδηγήσει σε νέες λεωφόρους εθνικής υπερηφάνειας.
Κάθε οικογένεια εκτρέφοντας γουρούνια, όχι μόνο σε ανοιχτούς χώρους αλλά και στα μπαλκόνια και τις ταράτσες, θα γίνει το κύτταρο ενός βιοοικοτεχνικού μοντέλου, πρωτοπόρου παγκοσμίως, ανώτερου κι αυτού της Ινδίας του Βιετνάμ και της Ουγκάντας. Οι Λημνιοί, γνώστες της γουρτζελοτεχνογνωσίας, καβουρμαδοποιίας και τσερβουλοποιίας θα δείξουν το δρόμο της προόδου σε όλη την οικουμένη. Οι φράσεις «μαχαιρών’ ντ γουρτζελιά», «κοβ φασκιές ντ γουρτζελιά», «γυρίζ γουρτζελίσα άντερα», «πτιζ ντ γουρτζελιά με αχ’λιά», «λιανίζ το γουρτζέλ’», από συνώνυμα της απραξίας και αναδουλειάς, θα γίνουν συνώνυμα πρωτοπόρου ανάπτυξης. Οι νέοι που τώρα χωρίς εργασία «βαστούνε το ποδάρ απ’ το γουρτζέλ’» ή «σλογιέντεν σα ντο γουρτζέλ’ π’ θα κλασ’», ή «διαλογιέντεν σα τς παραμονής το γουρτζέλ’» ή «αφκεργιέντεν σα ντο κφο το γουρτζέλ’», θα γίνουν οι επιχειρηματίες της νέας ευρωπαϊκής τάξης. Με την οικονομική γουρτζελοάνθηση θα αφήσουν τα σπίτια γουρτζελοκούμασα και θα φτιάξουν νέες γουρτζελοβίλες, σαν αυτές που έχουν τα ολόρτα γουρτζέλια που μας κυβερνούν. Κανείς δε θα μπορεί πλέον να λέει: «με τα γουρτζέλια αλωνίγ’ς, μερτκό γυρεύ’ς;», ή «το καλύτερο απίδ το τρωγ’ το γουρτζέλ’», ή «το γουρτζέλ’ στ’ λασπ κ’λιέται», ή «οι γουρτζελότιρχες δε γίντεν μετάξ». Ούτε «ζντροφκό γουρτζέλ’ δε μπαχύν’», αφού όλοι οι Ευρωπαίοι θα θέλουν να γίνουν εταίροι και σύντροφοι της γουρτζελοσυντεχνίας.
Οι Έλληνες με πρωτοπόρους τους Λημνιούς, καθοδηγούμενοι από τους υπερήφανους και έντιμους πολιτικούς μας, θα πάρουμε το αίμα μας πίσω, από αυτούς που μας λοιδορούν, «θα τς λιανίσουμ σα ντο γουρτζέλ’», «θα τς φουρέσουμ τ’ γουρτζελιά», «θα τς ταγίζουμ τ’ γουρτζελάρα για χαβιάρ γερενέ», «θα τς λέμε φαγ’ τ’ γουρτζελιού το ζουρνά για να ξεχολιάγ’ς», «θα τς δίνουν τ’ φούσκα απ’ το γουρτζέλ’ να παίζνε» κι στο τέλος α τς λέμε «φαγ’ σκατά κι απόσκατα, φαγ’ κι γουρτζελόσκατα». Ως γουρτζελομεγιστάνες «θα τρώμε σα ντα γουρτζέλια», «θα ρφούμε το φράπεδο σα μπου ρφα το γουρτζέλ’ το τζίρο», «θα γίνουμ από μογάλο γουρτζελοπάζαρο» κι α τς λέμε «τώρα το θκο σ’ το γουρτζέλ’ ψόφσεν». Η καλοπέραση και η καλοφαγία «θα μας καμ σα τς γούρτζελ’», «α πετσάσ’ η γουρτζελοπροβγίδα μας», «α γουρτζελιάσ’ ο ζβέρκλος μας», «κι α μας κοβ η γραβάντα σα μπου κοβ το σκνι το λαιμό τ’ γουρτζελιού». Αφού θα γίνουμε μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες «κι η γουρτζελιά μας θα μσκοβολά λεβάντα». Γιατί ως γνωστόν, «κι το γουρτζελοπόδαρο βρωμεί αλλά κάμεν’ όμορφ πατσά». Κι όποιος μας πει «σε γουρτζελίσο τλουμ δε μπιν’ς νερό», εμείς θα του λέμε «μπρε άμα δψας πιν’ς κι απ’ τα λακκούδια».
Πλην της κρεατοπαραγωγής, θα μεγαλουργήσει η τσερβλοϋποδηματοποιία, αν βάλουμε επικεφαλής μόδιστρο - καθηγητή το Γιώρεγ’ το Μπάκακα, καθώς και η αγγειοπλαστική αφού θα χρειάζονται αναρίθμητα κουρούπια για να αποθηκεύεται ο καβουρμάς, η λιγδέλα και οι τσγαρίδες, όπως λέει και το λαϊκό λημνιακό άσμα: «Το γουρτζέλ’ μας το λημνιό / το πουρεύουμ ως θερνό / λίγδα καβουρμάς καθένα / στα κουρπούδια διαρεμζμένα». Και έτσι ενώ μέχρι χθες «κ’μούμαστε με τα τσερβούλια», ή «είχαμ τα τσερβούλια ακόμα στο γωνιαδέλ’», ή μας έλεγαν «ε καμένε τσερβλά», ή «είχαμ μαθ με τα τσερβούλια και μας μποδίζαν τα σκαρπίνια», τώρα θα «νέχουμ τσερβούλια περήφανα κι με τ’ φουντούδα», ή «τσερβούλια με καβαλουρίκ’ ολόγ’ρα» κι θα κάμνομ «μόστρα με το τσερβούλ’».
Η λίγδα και ο καβουρμάς όντας εξαιρετικά αφροδισιακά «θα αναστήσνε το αποκατνό», «θα το κάμνε τρυπάν’ σα τ’ γουρτζελιού», και έτσι οι άντρες «θα κφών.νε το γκαβουρμά», και «θα βάζνε το γουρτζέλ’ στο στενό». Αλλά και οι γυναίκες «θα μελαγ’νεύνε κι δε θα ναγγρίζνε σα γουρτζέλες», αφού «γ’ναίκα δίχως άντρα, γουρτζέλα αμάντριστ’». Η γουρτζελόλιγδα μπορεί να εξάγεται σε όλο τον κόσμο ως φυσικό βιάγκρα με τυπωμένο πάνω στα βαζάκια το τραγουδάκι: «Το λιγδέλ’ το Ζβερδιανό / μπερκετιάζ τ’ αποκατνό / κειο φουσκών’ κι αυγατίζ / κι στου μνι τς Φρουσώς γιουρντίζ». Ή το τραγουδάκι: «Έναι απ’ το γουρτζέλ’ τς Στελιάς / πόσφαξε ο Παπαλιάς / να περάγ’ς ούλο το χ’μώνα / στρωματσάδα παπαρδώνα».
Αγαπητοί αναγνώστες καλές γιορτές. Γουρτζελοευτυχείτε και λιγδοκαβουρμαδομπιμπλώνετε.