Φον φούφουτους
Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας
Δημοσιεύθηκε ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος καταφέρθηκε εναντίον των εκπροσώπων της τρόικας για τις υπερβολικές απαιτήσεις τους, τους αποκάλεσε μάλιστα «φον φούφουτους». Παρακαλώ επιτρέψτε μου μια μικρή ανάλυση της επίμαχης φράσης, η οποία ενέχει σεξουαλικό περιεχόμενο. Η γερμανική λέξη «φον» είναι τίτλος ευγενείας, σαν να λέμε κόμης, δούκας, κλπ. Η λέξη «φούφουτος» είναι ελληνική και δημιουργήθηκε για να κάνει ρίμα με τη λέξη ξεσκούφωτος και λημνιακά αξεσκούφωτος, εννοώντας το εν στύσει ανδρικό μόριο. Η φράση στα λημνιακά λοιπόν θα μπορούσε να μεταφραστεί ως αρχοντοτσούτσλαρος και σε πιο ελεύθερη μετάφραση τζουλοσούγλαρος. Η εκ πρώτης όψεως αδόκιμη φράση ωστόσο εξηγείται. Η τρόικα έχει σαν δουλειά της την επίβλεψη του μνημονίου, Λημνιακά «μνημόν’» ή «μνημόνι», του οποίου το πρώτο συνθετικό είναι το «μνη» και δεύτερο το «μονί».
Τώρα μάλλον είναι αργά για διαμαρτυρίες, ή όπως θα έλεγε ένας Λημνιός αφού τ’ φουφουτίσαν τ’ γριγιά έβαλε το παράτ. Εξ άλλου η τρόικα κάνει τη δουλειά της. Αλλά και η λέξη δουλειά ή δλια, στα Λημνιακά σημαίνει και τη συνουσία. Συνώνυμο η τουρκική λέξη χοζμέτ, αν και στην περίπτωσή μας καταλληλότερο θα ήταν το σουλτάν μερεμέτ. Κι όπως θα έλεγε κι η γιαγιά μου η Βωτώ αμ έλμπετ, πρώτα το χοζμέτ κι ύστερα το καμπαχέτ; Κι αφού μπλέξαμε με τα τουρκικά και τα οθωμανικά, ίσως κάποιος έπρεπε να υπενθυμίσει στον κ. αντιπρόεδρο την τουρκική παροιμία «Κι εγώ αγάς κι εσύ αγάς, αλλά ποιος βαστά το τσιμπούκ’».
Η τρόικα βέβαια είναι υποχρεωμένη να κάνει έλεγχο, τουρκιστί αγιάρ. Θα μπορούσε όμως να πει κάποιος θα καμ αγιάρ στα δύμια μ’. Διότι εν’σάφ μπλια. «Τα δύμια μ’ τα ξετόνιξα / τάκαμα σφεντογόνα / στς αρίδεζεμ τα έφταξα / και τη ξερή μ’ στο γόνα». Όμως η τρόικα δεν ήλθε μόνη της, εμείς τη φωνάξαμε, καθόσον με το ζορ δε χοζμετγιάγ’ς. Θα μπορούσαν πάντως να μας μπτίσνε το χοζμέτ ζγομλά ζγομλά κι οχ’ τόσο μπουμπουν’στά, διότι δεν είναι όλα τα πράγματα σταρ και ζάχαρς, να κολ’βόζμος. Απ’ την άλλη τα λεφτά τους μας δάνεισαν, δικαίως λένε: «Με το μπαρά μ’ κάμνω ντ γκυρά μ’». Και επίσης «Εγώ κυρά μ’ σ’ αγόρασα / κι έδωκα το μπαρά μ’ / για να σε βάζω ανάσκελα / να κάμνω τη δουλειά μ’». Ή και το πιο κυνικό «Να παρά δομ μνι». Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας έχει και συνέπειες, αφού μπήκαμε στο χορό θα χορέψουμε και θα πούμε κι ένα τραγούδι, όπως το παρακάτω: «Απ’ ουλ’ τς βρωπαϊκοί χοροί / η πιο καλή έναι η μπόλκα / γιατί γκουτρίζ ο κιουχκιουρής / απάν στου μνιου τη μπόρτα». Ναι, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Συνέταιροι, φίλοι και κουμπαράκια, αλλά αυτοί το πάνε «Γκμπάρα μ’ εδώ, γκμπάρα μ’ εκεί, γκμπάρα μ’ για λύσε το βρακί» και «Ο γκμπαρέλιας με τη γκμπάρα, τρεις βολές την αβδομάδα». Και πάλι καλά τρεις φορές την εβδομάδα, αφού θα μπορούσαν να πουν και το: «Το ζμπεθερκάτο το χοζμέτ / που κάμνω με τ’ ζμπεθέρα / γω το ζητώ μερονυχτί / μα κειν’ μ’ αφήν’ μο τ’ μέρα». Εν πάση περιπτώσει ο κ. αντιπρόεδρος που η στομάτα τ’ έναι σα ντο φούρνο μας, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι σα σε βαλ’ από κατ, όπως θελ’ α σε …φουφουτίσ’. Όλοι ξέρουν ότι το φουλ’ φσκών’, το φασούλ’ κλιακών’. Όπως λέει και το Λημνιακό δημώδες άσμα: «Να μη με λες αστόπαθα / να μη με λες πω πω / μία βολά α στν αγκούμπσα / ούλο θα στην αγκμπώ».
Αγαπητοί αναγνώστες, φουφουτοευτυχείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου