Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας
Πριν λίγο καιρό που βρέθηκα στη Λήμνο, είδα έξω από το Δημαρχείο να κυματίζουν τέσσερις σημαίες. Η Ελληνική, της Ενωμένης Ευρώπης, η Κυπριακή και η Ιταλική. Θεώρησα λογικό γεγονός την έπαρση των τριών πρώτων, αν και η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος, δεν μπορούσα να εξηγήσω όμως την Ιταλική σημαία. Ρώτησα κάποιους ανθρώπους, πήρα διάφορες απαντήσεις, οι περισσότεροι δεν ήξεραν όπως κι εγώ, τελικά ένας νεαρός μου είπε ότι αυτό γίνεται επειδή ο Δήμος Μύρινας είχε αδελφοποιηθεί με την πόλη Λένο της Ιταλίας και με την πόλη Λύση της Κύπρου. Μερικές απαντήσεις, που είχα πάρει μέχρι τότε, ήταν τόσο ενδιαφέρουσες και ξεκαρδιστικές, δείχνουν το φοβερό χιούμορ των Λημνιών, και νομίζω αξίζει να σας τις αναφέρω.
* Δε ντο είχα προσέξ. Δε ντο ξέρω.
* Αμ είμαστε ξενομανείς οι Λημνιοί, για το ξένο δίνομ και κώλο.
* Πάλε καλά π’ δε βάλαν και τ’ Γερμανική.
* Αμ έχομ καλές σκέσεις με τν Ιταλία απανέκαθε.
* Είσαι βέβαιος μπρε γκμπάρε ότι έναι ιταλική, μαθέ; Νόμζα ότι έναι η σημαία απ’ το Σεργίτσ’.
* Δε μπα να βάλνε και ντ Τούρκικ’.
* Αυτοίν’ για τον παρά και τ’ Τουρκική σημαία έναι ικανοί να βάλνε.
* Η Ιταλική έναι; Κι εγώ ήγλεπα τς τσιμεντούρες που στρώσαν στο λιμάν’ και νόμζα ότι ήνταν η σημαία απ’ τα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ.
* Αμ έναι ένα πανί με το Μπερλουσκόν’. Μόνο που εκειός καβαλ’κεύ’ τς πτάνες ενώ οι θκοι μας θα καβαλ’κέψνε εμάς.
* Έναι για να παίρνε άδεια οι υπαλλήλ’ από πολλές σημαίες, οχ’ μόνε από μια.
* Αμ μπρε αγόρεμ δε θα νείχαν αλλ’. Τούτεν’ είχαν τούτεν’ βάλαν. Οτ εχ’ ο καθείς.
* Τι μας νοιαζ εμάς; Οι σημαιούδες δε γεμίζνε τ’ γκλια.
* Τώρα όπως γινήκαμ μαύρες σημαίες πρεπ να κρεμάσομ, γή να κρεμαστούμε εμείς.
* Δε ξέρω το λόγο π’ θα μπροβάλνε. Ψάξε όμως για παρά..
* Αμ για τα ζήτω και τς μπαντιερούδες είμαστε αλέστα. Δε θμάσαι κι αλλότε στ’ χούντα, ούλα τα ραχόνια είχαν γεμίσ’ σημαίες και ζήτω. Και ψμένες όρεν’θες.
* Στο Δημαρχείο; Δε ξερς τ’ γκουβέντα που λεγ’ μνι με σημαία;
* Τα σώβρακα τς έπρεπε να κρεμάσνε τέτοιεν’ κωλ’ που έναι.
* Πού βρίσκεται το Λένο, που έναι αδερφή με το Κάστρο; Εγώ μπρε πατριώτ δε ξέρω πού βρίσκεται η θκια μ’ η αδερφή η…Ελένω…
* Ιταλική με λεγ’!!! Μπρε κειν’ θα φκιάξνε και θα σκώσνε θκια τς μπαντιέρα.
* Θκα τς τα κοντάρια, θκες τς κι γοι σημαίες.
Αυτό το τελευταίο μου θύμισε μια ιστορία πραγματική που έγινε στην Ατσική τη δεκαετία του 50. Άσχημα χρόνια, φτώχεια και των γονέων. Η μάνα έστιβε το μυαλό της πώς να φκιάξει ρουχαλάκια να ντύσει τα παιδιά της. Βρήκε λοιπόν μέσα στο μπαούλο μια ξεχασμένη Ελληνική σημαία. Την έκοψε προσεκτικά, έπιαναν και τα χέρια της, και έφτιαξε με τη σημαία ένα άσπρο πουκαμισάκι και ένα μπλε παντελονάκι στο αγοράκι της, το οποίο ζει, είναι τώρα γύρω στα εξήντα. Την Κυριακή του έβαλε τη καινούργια φορεσιά και πήγαν να επισκεφθούν την αδελφή της. Αυτή έκανε χαρές στο παιδάκι και του παίνεσε τα καινούργια ρούχα. «Μπρε, μπρε, μπρε, για δγιε ένα όμορφο παιδέλ’ και τι όμορφα ρχούδια, τι όμορφο άσπρο πκαμσούδ, αστράφτ, θα με το δωκ’ς να το βάλω κι εγώ;» . Και απαντά ο μικρός: «Γιατί να στο δώκω; Θκια σ’ ήνταν η σημαία;».
2 σχόλια:
Χιουμοριστικότατο άρθρο! Ενδιαφέρουσα και η ιστορία με τα ρούχα από τα σημαία, με έκανε να θυμηθώ κάτι που είπε ο Paul Lutus, ότι η μεγαλύτερη αποτυχία της εκπαίδευσής μας [αναφέρεται στην Αμερικανική, νομίζω κάλλιστα μπορούμε να το εφαρμόσουμε και στην Ελληνική] είναι η αδυναμία των μαθητών να ξεχωρίσουν ένα σύμβολο από το τι αυτό συμβολίζει. Σήμερα αρεσκόμαστε σε μεγάλες, ανούσιες ιδεολογικές κουβέντες, χωρίς να έχουμε αίσθηση της πραγματικότητας. Οι παλιότεροι στις εποχές εκείνες - τη δυσκολία των οποίων ούτε καν φανταζόμαστε στη καλομαθημένη ψηφιακή εποχή μας - δεν είχαν τέτοιου είδους αναστολές, γιατί δεν είχαν την πολυτέλεια.
Πολύ καλό! Αλλά το καλύτερο είναι το
«Γιατί να στο δώκω; Θκια σ’ ήνταν η σημαία;».
Δημοσίευση σχολίου