Σφυρζματιές

ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ

Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας

Σήμερα ο Λημνιός πολιτικός αναλυτής κυρ Μενελής Λεμπέσαρος, στη σειρά των εκπομπών «Πολιτικές ορολογίες» θα μας αναλύσει  το ζήτημα της έκθεσης της τρόικας για την οικονομία. Η συζήτηση γίνεται με τον ανταποκριτή μας κυρ Γιώργαρο Πουρπουργιανό.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Κυρ Μενέλου σήμερα θέλου να μας πεις τι έναι τούτεν’ η έκθεσ’ τς τρόγ’κας που τ’ τρέμνε ουλ’ στ’ κυβέρενσ’. Τι έναι μαθέ, κανέ θεριό έναι, κι τς εχ’ πιασ’ ουλ’ πιαζμός κι τρεμουκούρκουλο;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Μέχερ τώρα τς παίζαμ το μπαπά. Ναι κι ναι κι τίπουτας δε γκάμναμ. Τς φουμαίρναμ κι τς λιμαίρναμ κι τς γεμίζαμ ψευτιές πουρδούκλικ’. Άκσε να σε πω κυρ Γιώργαρε. Του κάθα πράμα μπορεί να εχ’ δυο όψες σα ντο δίφραγκο. Εσύ μπορεί να νομίγ’ς ότι έναι ετσ’ και κειο νάναι αλλιώς. Παράδειγμα ο Νταρνταγάν’ς. Ο Νταρνταγάν’ς απ’ το Βάρος, τα παλιά τα χρόνια, ήθελε να καμ του χουζμέτ με το ζμπάθγειο στη γ’ναίκα τ’, αλλά τα παιδιά τς δε μπαγαίναν για νύπνο κι ούλο τς πενεβαίναν. Άντε τα λεγ’ να παίξομ ένα παιχνίδ. Εγώ θα κάμω γαδούρα τ’ μάνα σας και θα τ’ γκαβαλ’κέψω να πάμε στο παναγύρ. Να καβαλ’κέψ και το ένα σας το άλλο και να πάμε ουλ’ στο παναγύρ. Καβαλίκεψε το λοιπό το ένα το παιδέλ’ το άλλο πα στ’ γκατίνα και λέγαν και ντε ντε. Σκεπάσκε και κειος με τ’ γκουβέρτα έπεσε από παν απ’ τη γ’ναίκα τ’ και τς τον σφύρξεν. Ήλεγε και πότε - πότε «ντε μωρή, ντε μωρή», για να ξεγελά τα παιδέλια. Τν επαύριγιο ο δάσκαλος τα έβαλε έκθεσ’, πώς περάσαν τ’ χτεσνή μέρα. Το αγορούδ Νταρνταγανέλ’ έγραψε στν έκθεσ’: «Χτε ο μπαμπάζιμ καβαλίκεψε τ’ μάνα μ’, και γω τν αδερφή μ’ και πήγαμ στο παναγύρ». Κατάλαβες κυρ Γιώργαρε; Τέτοιες πληρουφουρίες τς δίναμ, τέτοιες εκθέσες μας κάμναν. Τώρα όμως μας πήραν χαμπάρ.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Μας δείξαν λεγ’ κίτριν’ κάρτα, όπως στ’ μπάλα. Σε κουμμάτ θα μας δείξνε κι τ’ γκόκκιν’.

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Ναι για. Μόνε να θμάσαι ότε πριν τ’ γκάρτα έρχεται το σφύρμα.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Δηλαδής κυρ Μενελή πρώτα θα μας τον σφυρίξνε…του σκουπό, κι ύστερα θα μας δείξνε τ’ γκάρτα;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Τούτου γίνεται στ’ μπάλα. Στ’ πουλιτική πρώτα σε δείχνε τ’ γκάρτα κι απέκ’ σε τον σφυρίζνε…του σκουπό, που λες κι συ.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Τς έχουμ θμωσ’. Εκειός ου κτσος ου Σόιμπλες εχ’ γιν’ τούρκος με τα μας.

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Τον σφυρίξαν οι διαβόλ’.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Τι κάμναν τόσο γκαιρό οι θκοι μας μαθέ;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Σφυρίζαν στον αγέρα.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Και τώρα τι κάμνε;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Του ίδιου. Κι άλλου ένα. Χουζμετιάζνε κι σφυρίζνε. 

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Κι σα δε γκάμομ πάλε κυρ Μενέλουμ οτ λένε, τι θα κάμνε; Δε θα φοβθούνε;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Θα δρωσ’ ου κώλους τς κι θα ν’ αρχίσ’ να σφυρίζ.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Τι λάθους κάμαν κυρ Μενέλουμ οι θκοι μας;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Σφυρίζαν σα ντα τσοπανέρια.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Γω ήξερα ότε τα τσουπανέρια σφυρίζνε καλά.

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Ε καμένε Γιώργαρε. Σα σφυρίζ κανές λεμές γνουστός έναι καλλιτέχεν’ς κι ας κάμεν’ σα ντο πουντιαζμένο κώλο, άμα σφυρίζ κανές φουκαράς έναι τσουπανέρ.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Τι γνωμ έχνε για τ’ πουλιτική μας;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Ότε σφυρίζαμ σα ντον αούτο.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Σα τς ξηγήσουμ τ’ γκατάστασ’ τι θα κάμνε;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Δεκεί που σφυρίζαν κι κατουρούσαν, τώρα θα σφυρίζνε κι θα χέζνε.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Θα μπουρούσαν πάντως να μας βουθήσνε μπλιο πουλύ. Γη Ευρώπ έναι μαθέ πλούσα κι δυνατή.

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Ναι, έναι σφυριχτρομούνα κι νταυλουσφυρίχτεργια. Του πράμα τς κι σφυρίζ κι τραγδεί.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Λες κυρ Μενέλου να μας κλουτσουπατνάρνε;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Δε σφύρξεν ου καπετάνιος ακόμα, αλλά καλουμελέτα κι έρχεται.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Έναι μακριγιά του ξουπέταμά μας, λες;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Ένα σφύρζμα.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Γω με το μλιανό μ’ λέγου, ότε άμα τς κάμουμ κουμμάτ του δύσκουλου θα νέρτνε παρακαλεστκάτα.

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Σα τ’ γ’ναίκαμ’;

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Δηλαδής;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Να, τώρα μαθέ π’ μεγαλώσαμ ρχάλ’ζε  η γ’ναίκα μ’ σα ντ αλευρομηχανή τ’ Γκανάσο και δε μ’ άφνε να κλείσω ματ ουλ’ τ’ νύχτα. Πήκαμ να κ’μούμαστε σε ξεχωρστές κάμαρες. Άμα ήθελα τζιγκιτζόμ πήκαμ το σύνθημα να έναι ένα σφύρζμα. Όποτες ήθελα πάτουμνα μια σφυρματιά και ήρχενταν. Μια βραδιά π’ δεν είχα σφυρίξ έρχεται κστα - κστα κι με ρωτά: «Μπεκ’ σφύρξες άντραμ’ κι δεν το είχα ακστόντας;». Δεν σφύρξα τς λέγω αλλά μια πόκαμες το γκόπο κι ήρτες, κόπιασε να στουν σφυρίξω …του σκουπό.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Κι ύστερα;

ΛΕΜΠΕΣΑΡΟΣ: Πίτερα. Τι κι ύστερα μπρε κυρ Γιώρεγ’. Δε νεχ’ ύστερα. Όποιους έναι καβάλα, διπλά κι τριπλά σφυρίζ. Κι όσες βουλές θελ’, να όπους η τρόγ’κα. Κατάλαβες; Γή να πατήσω μια σφυρματιά. Τ’ γαζουζούδα πάλε δε με τ’ γκέρασες.

ΠΟΥΡΠΟΥΡΓΙΑΝΟΣ: Πάτ’σε μια σφυρζματιά κι έρχεται.

***Αγαπητοί αναγνώστες ευτυχείτε. Κι όσο μπορείτε, πατάτε και καμιά σφυρζματιά.