Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ



Το ξεμέτερμα (183) (Συνέχεια του προηγουμένου)

Η συζήτηση γίνεται στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού. Πίναμε καφέ, εγώ, η μάνα μου η Αρετή και ο γείτονας Παναγιώτης Χαρκότσικας ή Κουκουές. Περνούσε ο Γιώργης ο Νταμπάκης και τον φωνάξαμε και κείνον για καφέ. Μετά η μάνα μου μας διάβασε το φλυτζάνι (μας ξεμέτρησε).

Αρετή Τραγάρα: Μια μεγάλ’ χαρά θα παρς Γιώρεγ’. Πάντως κατ καλό θα ν’ ακούσομ, αραβώνα θα νέναι, τι θα νέναι, δε ξέρω. Γριγιά το πόνιε κι ήλεγε κουρκούτα με το γάλα. Θα νερτ μια γ’ναίκα. Γ’ναίκα έναι αλλά με ουρά. Εχ’ και ένα λοφίο. Εχ’ και ένα καλό λόγο να μας πει. Αλλά έναι, που να μην έναι. Μεγάλ’ οχτρέσα. Έναι και σα λ’κόνευρο,(184) αψηλή κι αδύνατ. Βλέπω κι επισκέπτες. Πολλοί μσαφίρδες,(185) ένας, δυο, τρεις, τέσσερς, πέντε, στν αράδα έρχεντεν. Βαστούνε και δώρα με τα μπουκέτα, με τα μπουκέτα έρχεντεν, για δγιε. Έχομ και ένα νερόφδαρο, που έναι θαλασσινός. Οχτρός μεγάλος. Για δγιε η ουρά τ’ από πού βαστά και έρχεται. Τι έναι νερόφδαρος; Οχτρός πήκαμ, οχτρός, οχ’ καλωσόρσες δέσποτά μ’, δόξα το θεό ούλα καλά κι ευλογημένα και τα κουκιά μπακλάρ.(186)
Γιώργης Νταμπάκ'ς: Για κάτσε μπρε Αρετή. Μας τα ανακάτεψες μαθέ ούλα και τα έκαμες πατσάλ’, τι χαρές, τι αραβώνες, τι γ’ναίκες με ουρά, τι νεροφίδες, τι μσαφίρδες με τα μπουκέτα, τούτο μαθέ δεν ήνταν φλυτζάν’ ήνταν φασούλια μπαντρεμένα με το ρυζ, με τα αρβύθια, με τς φακές, με τον άφκο και είχε και λίγο ροβ και βίκο μέσα. (Γέλια).
Παναγιώτης Χαρκότσικας - Κουκουές: Τούτο έναι καλό φαγί, να μην εχ’ όμως μέσα ροβ και βίκο που λες. Και καμπόσεν’ το λέγαν πατσάλ’, αλλ’ εγώ έχω ακούσ’ κι αλλ’ που το λέγαν ψαροκόλ’βα.
Γιώργης Νταμπάκ’ς: Τώρα τα δώρα μαθέ, καλοδεχούμενα, αλλά γ’ναίκα με ουρά δεν έχω σναπαντήσ’, γω ξέρω ότι τν ουρά τν εχ’ ο άντρας, όσο για το νερόφδαρο, άμα ερτ θα νέχομ μονομαχία καουμπόγ’κια με το θκο μ’ το νερόφδαρο, που τώρα δεν έναι νερόφδαρος αλλά κοιμζμένο φδελ’ μες στ’ ντρύπα τ’.
Αρετή Τραγάρα: Α Γιώρεγ’ με προζβαίρεν’ς σα γκαθηγήτρια στο ξεμέτερμα. Εγώ οτ’ βλέπω λέγω, είμαι σα ντ Πυθία μαθέ. (Γέλια). Τώρα ή πολύ ουλιά(187) έπεσε, ή θα ν’ ακονίστε σναμεταξύ σας τς νεροφίδες σας.

183. ξεμέτερμα (το). Ξεμέτρημα. Το διάβασμα του φλυτζανιού.
184. λ’κόνευρο (το). Λυκόνευρο. Ο πολύ αδύνατος άνθρωπος.
185. μσαφίρς (ο). Μουσαφίρης.
186. μπακλάρ. Στην έκφραση «ούλα καλά και τα κουκιά μπακλάρ», δηλαδή όλα καλά. Τουρκ. μπακλά = κουκιά.
187. ουλιά (η). Το κατακάθι του καφέ, του κρασιού, κλπ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: