Γκράδες και τσιφτέδες στο ναό της Δημοκρατίας

ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ

Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας

Στο σημερινό άρθρο των «πολιτικών σεμιναρίων», ο Λήμνιος πολιτικός σχολιαστής κυρ Μενελής Λεμπέσαρος, συζητά με τον ανταποκριτή μας δημοσιογράφο κυρ Γιώργαρο Πουρπουργιανό, το θέμα της οπλοφορίας των βουλευτών μέσα στη Βουλή.

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Κυρ Μενέλου πρεπ, ή δεν πρεπ, να ουπλουφουρούνε οι βουλευτές μες στ’ Βουλή;

ΜΕΝΕΛΟΣ: Πρεπ.

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Τι, εδιέτς ξερό μαθέ; Πλούμσε το κομάτ.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Σα δε θελ’ς να έναι ξερό, φέρε μια γαζουζούδα να βρέξου του γκάρεγκλα μ’ κι θα στα λέγου ουγρά κι μουζγούλια. Άντε μπακαλούμ. Άκσε να δγεις. Για να έχνε όπλα θα πει ότι τα χειργιάζντεν. Μπουρεί να θέλνε να πάνε στου κυνήγ’ να μας ξικνελιάσνε που γέμσεν η Λήμνους κνέλια, γή να σκουτώσνε τς κουρούνες που μας ρμάξαν τα μπουστάνια, γή στου τέλους να θέλνε να στήσνε τίπουτας ασφαλαγκουτούφικα για τς έρεμ τς ασφάλαγκες. 

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Μπρέσυ κυρ Μενέλου, σύνελθε, τι έναι μαθέ οι βουλευτές, αντραγάτες έναι για να κυνηγούνε τς κουρούνες; Οι βουλευτές έναι για να μας ικπρουσουπούνε.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Τώρα μάλ’στα, βάλαμ αντραγάτ στ’ αρχίδια μας.

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Μην αναιδειάγ’ς. Οι βουλευτές πασκίζνε για τα θκα μας τα ζητήματα.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Τούτου λέγου κι γω. Αντραγατίζνε σε ξένα αμπέλια.

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Μη βριγ’ς. Οι βουλευτές δλεύνε σα τς σκυλ’.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Έναι τούτου π’ λένε στ’ Λήμνος: Αντραγάτ’ς, κουρουφύλακας, παπάς, βουλευτής, ντεμπέλαρ. 

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Με φαίνεται ότι είσι αντικοινουβουλευτικό τουμάρ. Δε μπουρείς να κακουφουργιέσαι του γκάθα τίμιου άθρουπου.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Η παροιμία του λεγ’, δε ντου λέγου γω. Κι εχ’ κι άλλες παροιμιές που λένε, «αντραγάτ’ς κι κλέφταρους», ή «αντραγατεύ’ κι ατζγκινλεύ’», ή «αντραγάτ’ς για να σε μνυσ’, εξόν κι πιασ’ του μνι σ’».

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Είσαι εκτός θέματος κι σε βάζου κλούρα. Γω σε μλω για τς βουλευτές κι συ με λες για τς αντραγάτες.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Εσύ είσαι εκτός θέματος κι τγανίγ’ς τα βερτσώνια κι τα κάμεν’ς καβουρμά. Ένας άθρουπους που εχ’ όπλου, κι τουν καλουπλερών’ του κράτους, κι δε νέναι ούτε μπασκίνας ούτε στρατιουτικός, κι νοιάζεται για τς υπουθέσες μας που λες κι συ, τι έναι; Τι θα παίξουμ τ’ κουλουκ’θιά ιδώ; Αντραγάτ’ς έναι. Ήνταν παλιά πα στα Ζβέρδια δυο αντραγάτες, πουλύ θρουφανοί, να τς σκιγ’ς με του νυχ’ κι κάθα μήνα βάζαν τς ραφ στουλές, παίρναν κι τα τφέκια τς κι κατβαίναν στου Κάστρου για να πάρνε του μιστό τς μες στου φάκιλου. Ου σχουρεμένους ου Κώστας ου Βέργος, σα τς ήγλεπεν ήλεγε: «Τι δγιάτανου, βιταμίνες τς βαζ ου αγρουνόμους μες στου φάκιλου, μαζί με τα φράγκα κι έναι σα ντα μλάρια;» Γι’ αυτό σε λέγου, μπας κι κάμεν’ς λάθους κι μπιρδεύς τς βουλευτές με τς αντραγάτες.

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Άντε να του αρχινίσουμ απ’ τν αρχή, σα ντου νηπιαγουγείου. Δέχα. Σε λεγ’, οι βουλευτές έναι οι προυστάτες τς Δημουκρατίας. Η Βουλή έναι ου ναός, η αγκλησά σα να λέμε τς Δημουκρατίας. Ε, άμα έχνε όπλα μες στν αγκλησά τς Δημουκρατίας, έναι προυσβουλή. Αυτό έναι του ζήτμα κι σε αυτό να απουφανθείς, κι μη με ανακατεύς τς αντραγάτες.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Απουφαίνουμαι κι σκάσε. Αλλά πε με πρώτα, αυτήν’ η κυρά Δημουκρατία, τι έναι μπαντρεμέν’, ή λεύτερ; Εχ’άντρα;

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Τι ακούμε σήμερα!!! Ούτε μπαντρεμέν’ έναι, ούτε λεύτερ, ούτε άντρα εχ’.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Γω ξέρου ότι μια κουπελούδα που δεν εχ’ άντρα, κι ξιμουναχιάζεται με τόσεν’ μαντράχαλ’, που έναι μάλ’στα κι κουμπουράδες,  κι έναι κι προυστάτες τς, εχ’ ασλή του πράμα. Μπας κι έναι καμιά πτανέρα, κι ου ναός που λες κι συ έναι τίπουτα κανέ πορναδείου, κι αυτοίν’ έναι τίπουτας νταβατζήδες;

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Οχ’. Σε μλω για τ’ Βουλή τν ελληνικιά. Τιλεία κι παύλα.

ΜΕΝΕΛΟΣ: Καλά, συνουηθήκαμ, μλας για Βουλή. Μήπους, λέγου μήπους κι μη θμων’ς, δε νέναι η θκια μας η Βουλή, αλλά μλας για καμιά ξεν’ Βουλή, παράδγμα, τ’ Σουντάν, τς Νιτζερίας, τ’ Ιράκ, γή τ’ Αφγανιστάν, που δεκεί τα χειργιάζντεν τα όπλα;

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ: Σε λέγου για τη θκια μας τ’ Βουλή. Οι βουλευτές ζμπαίν.νε μέσα με πιστόλια κι ινώ κι ου πρόεδρους, κι οι βουλευτές κι ουλ’ συφουνούνε ότι δε πρεπ να μπαίν.νε, δε μπουρούνε να βρούνε κουλάγ’, πώς να γίνεται ου έλεγχους στ’ μπόρτα, αφού οι βουλευτές έναι παν απού κάθα έλεγχο. Πουλλοί λένε ότι του ζήτμα προυέκυψε για τς χιτλιράδες χρυσαυγουλάδες, που μουστράρνε πιδεικτικά τα πιρίστρουφα. Κατάλαβες; Νόγ’σες;

ΜΕΝΕΛΟΣ: Κι κατάλαβα κι νόγ’σα. Άμα δε μπουρούνε να λύσνε τούτου του θέμα, μπάντεχε να σε λύσνε τα μπλιο σουβαρά. Άμα όμους έναι για τς χιτλιράδες, δε πρεπ να τς τα πάρνε. Τούτα έναι καλά παλ’καρούδια, κι τα όπλα τα είχαν απ’ τ’ μπρουηγούμεν’ δλια τς, σαν κουλομπαροπουρτιέρδες, μπραβ, νταβατζήδες, μαχαιρουβγάλτες, κουτσαβάκ’δες, νταγήδες, τουκουγλυφουεισπράχτουρες,   σουματεμπόρ, προυαγουγοί, μαστρουποί, χασικλουτζουγαδόρ, παρακρατικοί, προυβουκάτουρες, μπατσουχάφιεδα, γουρίλες, σφιχτεράδες, ζβαρτσαράδες,  μπουντάδες, μαγ’μουνουντούλαπα, μπλιλντερουμαλάκες, γκανγκστεράδες, μπασκλασουασφαλίτες, ντεμπελουπρήσκαρ, φουσκουτουκούλιαρ, μουσκλουκουπρατζήδες, ντουμπανόμλιαν’, κι άλλα πουλλά αξιουπρεπή κι ελληνουπρεπή ιπαγγέλματα. Έναι κρίμας, να τς αφαιρέσνε τα σύνεργα τση δλιας τς.

Τς επίλοιπ απ’ τς άλλες φατρίγιες, συγνώμην, τα κόμματα ήθιλα να πω, πάλε δε πρεπ να τς απαγουρέψνε τα τφεκουπίστουλα, γιατί έναι μαθέ σα ντα πιδέλια, τα θέλνε να παίζνε τουν άντρα, κι καλά. Μόνε πρεπ να τς δώκνε κι μια ζων’ με θήκες να τα κρεμνούνε στ’ μέση τς, σα τς καουμπόγ’δες στου σαλούν. Άντε πουλλά πήκαμ, σε αφήνου.

***Αγαπητοί αναγνώστες ευτυχείτε. Κι άμα δείτε μπροστά σας κανένα πιστολά βουλευτή, σκεφτείτε τη Λημνιά παροιμία: «Θκο σ’ ντερτ, θκο μ’ κασαβέτ;». Και προπάντων μη φοβηθείτε. Είναι σαν τα παιδιά, τελείως ακίνδυνοι.