Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Ιστορική αναδρομή του καπνίσματος (Μέρος πέμπτο)

Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας


Η εισπνοή του καπνού εισήχθει από τη Γαλλία και έγινε μόδα στην αγγλική κοινωνία από το δανδή Beau Brummel (1778-1840). Η επεξεργασία του καπνού για εισπνοή είναι μία σύνθετη, επίπονη και δύσκολη διαδικασία και είναι πλέον μια πεθαμένη τέχνη. Το 18ο αιώνα στη Σκωτία, όμως, ήταν εξαιρετικά συνηθισμένο. Λεγόταν ότι στους δύο Σκωτσέζους ο ένας εισέπνεε καπνό. Και είναι επίσης αληθινό ότι οι άντρες και οι γυναίκες στη Σκωτία στο τέλος της ζωής τους εισέπνεαν καπνό, έστω και αν δεν το έκαναν προηγουμένως.
Η ταμπακιέρα εισήχθη από τη Γαλλία και ήταν ένα κουτί έλαφρύ και κοίλο, ακαθόριστου σχήματος, χωρίς να έχει κάποιο μέσο για να ασφαλιστεί το καπάκι, έτσι ώστε συχνά το περιεχόμενό του χύνονταν στην τσέπη του ιδιοκτήτη του.
Οι Σκοτσέζοι άρχισαν να χρησιμοποιούν κέρατο βοδιού και έκλειναν το καπάκι με μια δερμάτινη θηλιά. Στη συνέχεια εφευρέθηκε το καπάκι με μεντεσέ, που ήταν ασημένιο και είχε επάνω το εθνικό έμβλημα. Ονομαζόταν mull.
Οι Σκοτσέζοι αγαπούσαν το σαν υλικό για την ταμακιέρα τους, γιατί δεν ήταν ακριβό και φθειρόταν αργά.. Αγαπημένο σχήμα ήταν αυτό της μικρής οπλής. Αυτού του είδους οι ταμπακιέρες φτιάχνονταν από ένα τεχνίτη, που ονομάζονταν Durie.
Γύρω στο 1820 ξύλινες ταμπακιέρες με μεντεσέ που έκλειναν σφιχτά το καπάκι
άρχισαν να εμφανίζονται. Ήταν εφεύρεση του Mr Stiven και απόδείχθηκαν τόσο δημοφιλείς, που γρήγορα επεκτάθηκαν.
Μετά από μια σύντομη περίοδο όπου το κάπνισμα πίπας ήταν εκτός μόδας, το κάπνισμα επανήλθε με την αυξανόμενη απαίτηση των Ευρωπαίων για πούρα. Τα Sevillas, όπως ονομάζονταν τα πούρα από τη Σεβίλλη, επισκιάστηκαν από αυτά της τότε ισπανικής αποικίας Κούβας, η παραγωγή των οποίων ενθαρύνθηκε από το βασιλιά Φερδινάνδο VΙΙ της Ισπανίας.
1830. Τα πρώτα κουβανέζικα πούρα φτάνουν στο Λονδίνο στο μαγαζί του Robert Lewis. Το πρώτο καπνιστικό καφέ της Αγγλίας, το Simpson’s-in-the-Strand άνοιξε στο Λονδίνο δύο χρόνια αργότερα.
Στις αμέσως επόμενες δεκαετίες τα ευρωπαϊκά τρένα είχαν βαγόνια για καπνιστές, τα ξενοδοχέια είχαν καπνιστήρια για τους πελάτες τους και σακκάκια και βελούδινα καπέλα για κάπνισμα έγιναν της μόδας για τους καπνιστές. Το πούρο μετά το δείπνο συνοδευμένο από ένα ποτήρι λικέρ ή μπράντυ για τους κυρίους, άφηνοντας τις κυρίες μόνες τους, έγινε μία παράδοση.
Οι Ευρωπαίες στην πραγματικότητα από νωρίς είχαν αρχίσει το κάπνισμα .Η Γαλλίδα συγγραφέας Γεωργία Σάνδη καθώς έμενε με το Σοπέν στα μέσα του 1800 λάτρευε να σοκάρει τους καλεσμένους της με το να καπνίζει πούρο μετά το πρωινό.
Από τα 1830 στην Αγγλία και στη Σκοτία για το άναμμα των τσιγάρων χρησιμοποιούνταν φωσφωρούχα σπίρτα. Η τιμή τους υπολογίζονταν σε τέσσερα και μισό λεπτά τα χίλια.
Τα πρώτα εμπορικά παραγόμενα τσιγάρα φτιάχτηκαν στη Γαλλία το 1843 από την Statw-run Manufacture Francaise des tabacs. H πρώτη παρτίδα 20000 τσιγάρων πουλήθηκε σε ένα φιλανθρωπικό μπαζαάρ που οργανώθηκε από τη βασίλισσα Marie-Amelie στο Παρίσι εκείνη τη χρονιά.
Ο Γάλλος αυτοκράτωρ Ναπολέων ο 3ος (1808-1873) βοήθησε στο να γίνει δημοφιλές το τσιγάρο στη Γαλλία με το να καταναλώνει ο ίδιος τον απίστευτο αριθμό για την εποχή των 50 τσιγάρων την ημέρα. Ο μόνος μάλιστα τρόπος να παρακολουθεί τις μάχες ήταν με το να καπνίζει βαριά κατά τη διάρκειά τους.
Το 19ο αιώνα στην Αγγλία δοκιμάστηκαν ελαφρύτερες ποικιλίες καπνού, μεταξύ αυτών και τα τούρκικα, πριν καταλήξουν στα τσιγάρα από τη Βιρτζίνια.
Όταν τα πρώτα τσιγάρα (κακής ποιότητας) έφτασαν στα λονδρέζικα κλάμπς από τους Άγγλους αξιωματικούς στην αρχή συνάντησαν έντονη αποδοκιμασία. Το 1860 οι κατασκευαστές άρχισαν να χρησιμοποιούν καλύτερο καπνό και λεπτότερο χαρτί για τύλιγμα και τα τσιγάρα έγιναν δημοφιλή στην Ευρώπη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: